Koszt pamięci jest zazwyczaj związany z szybkością dostępu do danych
danego rodzaju pamięci – im szybsza pamięć tym jest droższa. Dlatego
stosowane są różne techniki przenoszenia danych pomiędzy różnego typu
pamięciami, aby zapewnić możliwie krótki czas dostępu do najbardziej
potrzebnych danych przy ograniczonych zasobach najszybszych pamięci.
Dane aktualnie używane są trzymane w szybszej pamięci, natomiast te
aktualnie niepotrzebne w wolniejszej. Ponieważ różnice w czasie dostępu
między kolejnymi poziomami są często rzędu 10:1, dobre wykorzystanie
właściwości pamięci podręcznej (cache) ma zazwyczaj większe znaczenie
niż liczba cykli procesora koniecznych do wykonania algorytmu. Zasada przenoszenia mniej potrzebnych danych do wolniejszej pamięci jest podstawą funkcjonowania pamięci wirtualnej komputera oraz stronicowania pamięci.
Klasyczne rodzaje pamięci używane w komputerach PC (uszeregowane od najszybszej):
- rejestry procesora, rozmiar rzędu kilkudziesięciu do kilkuset bajtów
- pamięć podręczna procesora pierwszego poziomu (cache L1), wbudowana w procesor, rozmiar od 4 do 64 kB
- pamięć podręczna procesora drugiego poziomu (cache L2), rozmiar od 128 kB do 24 MB
- pamięć RAM, rozmiar obecnie od 256 MB (dawniej od kilku kB) do kilku GB
- plik wymiany (swap) na dysku twardym, rozmiar rzędu kilkudziesięciu MB do kilku GB (definiowany przez użytkownika lub automatycznie przez system operacyjn
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz